2008, NY, Phi, Phx, LV, NY.
USA TRIP 2008, groepsfoto.
Maandaag 18 februari 2008, New York Islanders – San Jose Sharks 2-3
Maandag 18 februari kon ons Amerika avontuur beginnen. Om 6.45 uur verzamelden we bij het gele informatiebord op Schiphol. Nadat de Darteltjes compleet waren, konden we gezamenlijk door de douane. Nog even wat tax-free shoppen, broodje eten en daarna verzamelen bij de gate waar de mannen alweer druk bezig waren met klaverjassen (zoals altijd…). Na de ondervragingen (wie heeft je tas ingepakt en heb je nog verdachte pakketjes aangenomen?) en de fouillering (helaas waren er geen knappe mannen…) zochten we ons plekje in het vliegtuig dat geheel volgens planning op tijd vertrok. Omdat het vliegtuig niet helemaal vol zat, konden we bijna allemaal een plek zoeken om, als je wilde, languit te gaan liggen. Richard Wong liet zich dat geen 2 keer zeggen en nog voordat we in de lucht waren, hoorden we heel hard snurken vanaf de stoelen voor ons. Er werd een kaartje gelegd, of, als je een hele dikke man naast je had zitten (Daantje) werden er bepaalde blikken uitgewisseld.
Het naar de wc gaan werd zo lang mogelijk uitgesteld, maar viel uiteindelijk toch reuze mee omdat het toilet best redelijk schoon was. Wel enge geluiden als je doortrok, maar dat schijnt erbij te horen. Eenmaal aangekomen op JFK-airport, kon de zoektocht naar de huurauto’s beginnen. Ei werd van het kastje naar de muur gestuurd en heeft zo zijn training niet misgelopen. Geen bereik hebben met je telefoon is héél vervelend als je Ei heet. Uiteindelijk vinden we de huurauto’s en zo ook Patrice die al uuuuuuuuuuuuren op ons stond te wachten.
Zoals elk jaar was het ook nu weer spannend of we geen auto zouden verliezen onderweg…. Onze grootste angst werd werkelijkheid: nee, nee, de koffers hadden we bij ons, maar Patrice waren we kwijt. Lang leve de mobiele telefoons waardoor het uiteindelijk toch allemaal weer goed kwam en we toch nog ontspannen en lachend naar de wedstrijd konden rijden. Dat we 20 minuten te laat waren, werd ons niet door het publiek kwalijk genomen. De wedstrijd was erg spannend en er werd gewonnen door de thuisploeg: de Islanders! We waren getuigen van een goal dat later ‘the goal of the week’ zou worden genoemd. Het puckkie ging tussen de benen van de tegenstander zó het netje in.
De wedstrijd was voor onze Cees toch een béétje vermoeiend en soms werd het wel ineens errug stil naast ons. Hij knapte echter al snel weer op, wij knapten af…. vanaf onze enkels…. we konden niet wachten totdat we konden gaan douchen en ons bed konden gaan opzoeken. In Nederland was het immers al nacht en we waren al bijna 24 uur op. Na de wedstrijd reden we richting Atlantic City. Het binnenrijden in Atlantc City was erg mooi: net een film. Al die lichtjes van casino’s en reclameborden.
Toen we het hotel hadden gevonden, gingen de mannen en één dappere dame, Sylvia, nog even de stad verkennen. De andere Darteltjes en ondergetekenden bedankten voor de eer en doken hun heerlijke bedje in. Er moet wel even genoemd worden dat de bedden heerlijk waren, alleen het bed was zo hoog (door dat heerlijke matras) dat erin komen lastig was. Daantje kreeg hulp van Cees en Nicole kreeg een zetje van Ei, anders hadden ze een nachtje NAAST het bed moeten slapen. Of in het bad….
Rond middernacht, Amerikaanse tijd, kwamen ze terug en was de hele club in rust, tot morgen.
Dinsdag 19 februari 2008, geen wedstrijd.
Vandaag was het weer eens een dag om eerst eens lekker uit te slapen. Helaas konden niet alle mensen hiervan genieten want de Nederlandse tijd zat nog aardig in onze hormonen…. Naar het ontbijt is iedereen een beetje zijn eigen weg gegaan. De ene ging meteen richting de stad om daar een beetje cultuur/winkels te bekijken en andere hebben nog even genoten van een heerlijke strandwandeling….. Uiteindelijk eindigde iedereen natuurlijk weer bij de Outlet store. Ook hier werd er door verschillende mensen weer flink ingeslagen….. Daarna lekker nog even met z’n allen een gezonde maaltijd bij de Mac gehaald. Ja, ook salades en soep werd er gegeten dus niet alleen de vette hap!!!! Toen werd het echt tijd om richting Philadelphia te gaan rijden.
Naar het inchecken zijn we meteen downtown gegaan…. Waar we een heerlijk restaurantje tegen kwamen waar voor iedereen wel iets te eten was…. Na het eten nog even buiten discussiëren over wat we nog gaan doen. Nicole zocht maar gauw weer de warmte in het restaurant op, want buiten was het wel erg koud. Zeker een graadje of 2 onder nul….. Hier werd maar besloten dat we terug zouden gaan naar het hotel…. Hier werd er door verschillende mensen nog een potje Catan/pokeren gespeeld en voor sommige leek het bed erg warm en gingen daar ook snel in liggen….. Maar ja, Cees die vond het wel erg koud en besloot toch maar snel zijn lievelings trui aan te trekken en heel diep onder de dekens te gaan liggen…. Nee, hij is niet bij Daan in bed gekropen!!!!!! Ivo won de eerste Catan sessie en Ei werd 2e, maar 2e worden telt niet. Wat dat betreft lijkt ie wel op Joop Zoetemelk…..die kon ook niet Catannen !
Woensdag 20 februari 2008, Philadelphia 76ers – New York Knicks 124-84.
Deze koude dag staat er cultuur op de planning. We parkeren de auto’s onder het visitors center en van daaruit kan de wandeling gaan beginnnen. Gelukkig is in Amerika bijna alles gratis en dat komt mooi uit aangezien wij Hollanders zijn. Via the Liberty Bell (zie foto)
belanden we in The Independence Hall. Hier werd in 1776 de onafhankelijkheidsverklaring (mooi woord voor Lingo) getekend. Hierna wordt de groep tijdelijk gesplist in mensen die naar een museum gaan en de rest gaat naar de hoge torens kijken en een beetje wandelen door downtown. Om 16 uur verzamelen in het Food Court en daarna vertrek richting stadion van de Phaliadelphia 76ers voor de gaafste wedstrijd die ik ooit gezien heb……………..NIET DUS !
Het wordt een grote inmaakpartij en de New York Knicks lijden maar liefst 25 keer balverlies. De 76ers winnen daarom ook met 40 punten verschil. Het enige positieve van de wedstrijd is dat sommige de hele wedstrijd illegaal op rij 5 hebben gezeten en zo een perfect uitzicht hadden.
Voor de meeste ging hierna het licht uit maar de DieHards zochten een dans en zuiptent op en sliepen uiteindelijk om 2.30 uur.
Donderdag 21 februari 2008, Philadelphia Flyers – San Jose Sharks 1-3.
Laatste dagje in Philly. En dat betekent de hele dag shoppen ! Tis weel een uurtje rijden maar dan heb je ook wat. Maar liefst 120 winkels bij elkaar met alle goede merken. Patrice spendeerde veruit het meeste deze keer maar de van Dartel dames kunnen er ook wat van. Maar Frankie, niet huilen, jij blijft de absolute koploper wat dat betreft. Daarna met z’n alle weer terug naar de stadions voor bovenstaande ijshockeywedstrijd. San Jose gaat zeker de playoffs halen maar Philadelphia zal er nog voor moeten vechten. Het werd uitendelijk een simpele 1-3 overwining voor de Sharks.
Nog een uurtje of 2 rijden naar JFK airport om daar te overnachten in een hotel zodat we de volgende ochtend direct op de luchthaven zijn. Tis nu 00.30 uur bed tijd.
Vrijdag 22 februari 2008, Phoenix Suns – Boston celtics NIET GEZIEN !
Tering, 05.30 uur opstaan ! En wat er toen gebeurde heb ik nog nooit meegemaakt. Na het openen van de gordijnen zagen we onze auto’s niet meer staan !!! Gestolen ? NEE onder de sneeuw. Zeker een halve meter was er gevallen in die 5 uur dat wij geslapen hadden. Snel laptop aan om te kijken of onze vlucht nog wel gaat naar Phoenix…… Pfff, gelukkig, op internet staat dat alles gewoon vliegt op schema. Snel koffers ingepakt en auto ingeleverd en inchecken…….aha…niet dus ! Alle binnenlandse vluchten “CANCELLED” wat een klotewoord! Alle smoesje werden uit de kast gehaald om toch maar naar Phoenix te kunnen. Helaas pech en waarschijnlijk vele dollars armer.
Hotels worden namelijk niet vergoed bij overmacht dus die moesten we evt opnieuw bijboeken.
Gelukkig schoot een vriendelijke vrouw ons te hulp. Ze boekte al onze tickets om en we moesten met speod met 4 taxi’s naar La Guardia airport. Daar stond on s vliegtuig te trappelen om op te stijgen…………..NIET DUS ! Ook hier op de borden “CANCELLED” wat een pokke dag.
Maar we belven hoop houden. Patrice en Ei zouden het wel ff regelen. Met de fantastische smoes dat we een trouwerij hadden van onze beste vriend kwamen we op een wachtlijst te staan. Er waren enekele vluchten die wel gingen. Eerst vliegen naar Atalanta en dan door naar Phoenix. Op van die groet reclame zuilen moesten we onze namen in de gaten gaan houden. En ja hoor….langzaam aan verschenen de eersten op het bord. Inchecken en hopen dat iedereen mee kan. Half uur later zit iedereen in het vliegtuig behalve reisleider Ei, die had nog geen plek. Maar gelukkig kon ie op het allerlaatste moment toch nog instappen. Voordeel van dit alles is dat sommige van ons toch lekker 1e klas hebben gevlogen !
Maar goed, nu zijn we pas halverwege, Phoenix is nog 4 uur verder vliegen. Ondertussen zaten de meesten al flink te balen dat ze de topper van het jaar Phoenix Suns-Boston Celtics zouden missen. En dat werd helaas werkelijkheid. Enige positieve was weer dat we allemaal meekonden met onze vlucht en zo landden we om half twee ’s nachts op Phoenis Intenational Airport. Vertrokken in de sneeuw met dikke kleren aan…….hier gingen de koffers ’s nachts nog open en de korte broeken aan.
Snel naar hotel en slapen, klote dag, zeer vermoeiend, geen wedstrijd gezien maar wel beetje gelachen.
Zaterdag 23 februari 2008, Phoenix Roadrunners – Utah Grizzlies 1-3.
Na die klote dag van gisteren is het vandaag tijd om uit te slapen, zwemmen, shoppen en niets doen. En dat is zeker gelukt vandaag. Na een lekker ontbijtje bij The Wafelhouse gingen 4 mensen nog een kijkje nemen in een grote Erotica shop (wat we natuurlijk van te voren niet wisten he!) en Daan keek haar ogen uit en zag allemaal nieuwe Harry’s ! Om een uur of 11 lag iedereen bij het zwembad en kon het klaverjassen en pokeren beginnen. Tussendoor nog effe inkopen doen in de GROTE plaatselijke supermarkt, waar Ivo tot de conclusie kwam dat alle verpakkingen in Amerika ook een stuk groter zijn dan normaal. Achteraf bleek dat we in de plaatselijke Makro stonden dus zo gek was die gedachte nog niet. Hier kwamen we natuurlijk pas achter toen de cola, chips en halve hanen al op de lopende band bij de kassa lagen. Geen pasje hadden wij maar Ivo gooide zijn charmes in de strijd bij een lokale Spaanse chick en een pasje was zo geregeld. Het eten kon beginnen !
’s Avonds ging de helft van de groep uit eten en de andere helft naar een leuke ijshockeywedstrijdje uit de minorleaque, zeg maar het nivo eerste divisie voetbal zoals bij ons. Er werd hard gestreden maar helaas won de uitploeg met 1-3, helaas geen knokpartijen deze game.
Zondag 24 februari 2008, Phoenix Suns – Detroit Pistons 86-116
& Phoenix Coyotes – St. Louis Blues 2-0.
Vandaag en topper op het programma, althans dat had het moeten worden. We kwamen bedrogen uit en de thuisclub bakte er bar weinig van. Het enige hoogtepunt was Shaquille O’Neill maar dat is dan letterlijk genomen want deze kolos meet 2.16 meter en is 150 kilo zwaar.
De wedstrijd was een groot drama en de Suns (meest scorende team in het westen) kwamen er niet aan te pas. Detroit liep in het begin van de wedstrijd uit naar een veilige punten marge en kwam niet meer in gevaar. Rasheed Wallace was niet af te stoppen en scoorde er lustig op los, Shaquille O’Neill ging naar de kant met slechts 5 punten en 5 rebounds, pluspuntje was nog wel dat hij 1 op 8 vrije worpen maakte, voor zijn doen uitmuntend. Maar ja, wat maakt het uit als je daarvoor 50 miljoen krijgt in 3 jaar tijd.
Hierna wat gegeten en ondertussen was er al 1 auto vertrokken naar Cameron waar wij de nacht zouden verblijven. Onderweg deed deze groep nog wat aan sightseeing en outletshoppen en zij kwamen veilig aan in het hotel, met schitterend uitzicht op een gedeelte van de Grand Canyon, om een uur of half negen ’s avonds.
De andere 8 mensen zaten ondertussen bij de ijshockeywedstrijd van de Phoenix Coyotes, want ook dat kan in Amerika, ijshockey in Arizona, een staat waar de temperatuur niet onder de 20 graden komt.
De wedstrijd was redelijk en Patrice en ondergetekende zaten de eerst 2 periodes lekker dicht op het veld en de knokpartij na 3 minuten konden we dus ook lekker van dichtbij aanschouwen. Na de 2-0 overwinning van de thuisploeg, trouwens zeer onverdiend maar dat maakt in de sport niet uit, vertrokken ook wij met z’n allen naar Cameron. Om 1 uur lagen we op bed, weltrusten.
Maandag 25 februari 2008.
Na 5,5 uur ging de wekker alweer want de Grand Canyon bij zonsopgang is natuurlijk het mooiste. Via de ingang van de Oost Rihm, diverse uitkijkpunten, sneeuwbalgevechten en eetpartijen kwamen we na 2 uurtjes bij de uitgang aan de andere kant. Schitterend was het en je moet het met eigen ogen gezien hebben omdat het echt iets anders is dan een foto.
Nu volgt onze rit van 4 uur naar Las Vegas. Vlak voor deze neonstad van Amerika ligt nog de Hooverdam en volgens Cees is hij vernoemd naar de baas van de FBI, Edgar J. Hoover, Nicole en Daan weten wel beter. Jammer dat het water zo laag stond want ik had die kolkende massa wel eens van dichtbij willen zien. Nu bleef het bij een hoop beton, maar mooi is het zeker.
Om 20.00 uur arriveren we dan uiteindelijk in Hotel Circus Circus aan de Strip in Las Vegas. Zeker niet het mooiste hotel want dat is absoluut het Bellagio, maar voor onze begrippen zeer acceptabel en ze hebben genoeg gokkasten en dat is ook een pluspunt.
Na onze “all you can eat” maaltijd, 2 voor de prijs van 1, is het tijd om ons geluk te beproeven op de speelautomaten, Cees $100, Daan $200 en Ingrid $500,- warden de grote winnaars en de rest was alleen maar aan het pinnen…… Om 2 uur lag bijna iedereen in bed.
Dinsdag 26 februari 2008, UNLV – San Diego State 68-58.
Vandaag weer lekker uitgeslapen tot een uur of 10 en in de auto gestapt om weer te gaan winkelen. Moet heel eerlijk zeggen dat je het na 1 avond Las Vegas ook wel weer gezien hebt.
120 winkels liggen op ons te wachten op nog geen 5 minuten van ons hotel vandaag. Reebok, Nike, Timberland, Tommy Hilfiger, allemaal passeren ze de revue en overal wordt wel iets gekocht. Na afloop verzamelen in de Food Court want winkelen maakt hongerig zullen de Amerikanen hebben gedacht en daar hebben ze helemaal gelijk in. Als een van de vrouwen in Nederland ook nog maar 1 keer durft te zeggen dat ze zich te dik voelen ! Jullie zijn echt allemaal slank. Die Amerikanen werken gewoon 3 pizzapunten en een liter cola weg in een half uurtje. Maar goed, later we het er maar op houden dat het goed is voor de economie. 
’s Avond ontmoet ik mijn team en ex-vakgenoot die voor een beurs in Las Vegas is en samen met zijn collega gaan we naar collegebasketbal in het Thomas en Mack Center. Wedstrijd is leuk, er is een blaaskapel en de cheerleaders zien er weer goed uit, natuurlijk niet zo goed als onze eigen vriendinnen/vrouwen maar zeker acceptabel. De sfeer is prima en de thuisploeg wint verdiend met 10 punten verschil. Nu maar hopen dat ze de playoffs halen zodat we ze nog een keer in Nederland op NASN op de kabel kunnen zien. Na afloop nog even op het hoogste uitkijkpunt van Vegas geweest, genaamd the Stratosphere.
Op ruim 300 meter boven de grond heb je een fantastisch uitzicht met al die lichtjes en reclamezuilen in deze stad.
Woensdag 27 februari 2008, New York Knicks – Charlotte Bobcats 113-89
Jezus, dat was vroeg opstaan. Om 5.30 uur reden we over de strip naar de luchthaven en konden we onze huurauto’s inleveren. We dachten dat we genoeg tijd hadden maar bij het inchecken werden we al uit de wachtrij gehaald om voor te kunnen en of we aub snel naar de gate konden gaan. Relax dachten wij maar dat was iets teveel van het goede. Ze werd bijna boos en achteraf zeker terecht. Na 3x een final call te hebben gehad stapte onze groep als allerlaatste in het vliegtuig en vertrokken we zelfs 5 voor de echte vertrektijd. En iedereen maar stressen, nergens voor nodig. Landing in New York was keurig op tijd en na een ritje met de airtrain, metro en een klein stukje wandelen waren we om 17 uur bij ons hotel in hartje Manhatten.
Kamers waren groot, wc volgens de dames vies en de bedden, vooral voor snurkende mensen, iets te klein. De mannen hadden het het beste voor elkaar. Na wat gezeur bij de receptie kregen zij als nog een kamer met 4 eenpersoonsbedden, 2 tv’s en een zee van ruimte, dit werd dus ook de kaart-en bierzuipkamer. Na het nuttigen van een kleine maaltijd staken we de straat over en zaten we in no time in het stadion van de New York Knicks genaamd Madison Square Garden.
De Knicks speelden, in tegenstelling tot de wedstrijd die wij vorige week van hun zagen, erg goed en wonnen daarom ook verdiend met 24 punten verschil. Uitblinker was de slechts 1,72 meter grote Nate Robinson met 22 punten en 6 assists, deze man won zelfs in 2006 de Dunkcontest tijdens het Allstar weekend. Daarna naar bed, het was weer een lange dag.
Donderdag 28 februari 2008, New Jersey Nets – Milwaukee Bucks 120-106.
Vroeg opstaan. Niet dus. 10.00 uur pas uit je bed komen. Zonde van de tijd. Toch wel lekker. Groep gesplitst. Helft naar downtown. Anderen naar uptown. Veel gezien en gelopen. Moe worden doen we hier zeker. Uitslapen wel weer in Nederland. Empire State Building, duur maar de moeite waard. Central Park, mooi maar koud. Rockefeller Center, schaatsen maar veel te duur. Wall Street, koud, saai en veel te veel politie. Ellis Island, de laatste boot gemist, morgen maar weer proberen. Ground Zero, een grote bouwput en nog niets te zien. Times Square blijft gaaf met zoveel levendigheid……
Om 18 uur uur vertrekt een groep met de bus naar New Jersey om naar de Nederlander Dan Gadzuric te gaan kijken die daar zijn dagen verbijt met het kweken van zitvlees op de bank bij de Milwaukee Bucks.
Ach voor 30 miljoen in 6 jaar is dat nog altijd beter dan mijn luizige jobje. Was deze man in 2004 nog zo aardig tegen ons in de uitwedstrijd tegen Golden State Warriors in San Francisco, vandaag was ie in ieder geval niet te genieten. 3x gevraagd of ie met ons op de foto wilde, 3x bevestigend geantwoord maar uiteindelijk met de noorderzon vertrokken naar de kleedkamer, want dat moest van zijn coach. Ja ja, verliezen doet pijn en zeker als je maar 2 minuten gespeeld hebt, volgende keer beter Dan Gadzuric. O ja, nog wel gefeliciteerd met de geboorte van je eerste kind.
Ondertussen waren Danielle en Nicole naar het theater geweest. Mary Poppins is nog steeds populair en zeker de moeite waard. In het Amsterdam Theater genoten de dames van zang en dans en van het ontcijferen van de grappen die werden gemaakt in het Engels
Vrijdag 29 februari, New Jersey Devils – Washington Capitals 0-4.
Sneeuw en –5 is het deze ochtend. Cees, Danielle, Nicole en Ei maken een tocht over de Brooklynn Bridge en stappen daarna in een enorm grote helikopter voor een vlucht over downtown Manhatten. Helaas beperkt het zich een beetje tot het vrijheidsbeeld en Ellis eiland maar de tocht is mooi, het uitzicht wijds maar de beenruimte te krap.
Bij terugkomst gaat de helft winkelen bij Macy’s, het grootste kledingwarenhuis ter wereld en de meeste mannen stappen in de trein voor een tochtje naar de andere kant van het water waar koploper New Jersey Devils vanavond de beste speler van de ijshockeycompetitie op bezoek komt met zijn team de Washington Capitals.
We hebben perfecte plaatsen in het thuisvak van de Devils en het jennen met de tegenstanders kan beginnen als er een paar fans van de Capitals in dit vak opduiken. Gelukkig hebben ze een hele grote neger bij de security die alles in de gaten houd.En zo blijft het alleen bij veel middelvingerwerk en een paar verwensingen. De Capitals zegevieren verdiend met 0-4 en de Devils zijn hun koppositie kwijt.
Zaterdag 1 maart, vertrek naar Amsterdam en einde van de reis.
Vandaag nog de laatste inkopen, sightseeing en 1001 andere dingen en daarna vertrek naar de airport. We zijn ook deze keer weer ruim op tijd en na het inchecken, eten en drinken kan de inmaakpartij beginnen met klaverjassen. Zelfs Bjorn, die daarvoor 7x op rij nat werd gespeeld, doorstaat dit spelletje met glans, of zou dat toch door zijn maat komen ? Ivo en Richard druipen af na deze nederlaag en zijn de rest van de vlucht muisstil in het vliegtuig.
7.30 uur landen we dan zondagochtend op Schiphol en kan het afscheid nemen beginnen. Sommigen pikken effe een traantje weg maar de meeste volstaan met de gebruikelijke 3 kussen.
Einde van wedrom een enerverende reis, iedereen bedankt voor de gezelliheid.