2004, Chicago-Indianapolis.
Het is oktober 2004 en ik zit wat te snuffelen op marktplaats.nl. Opeens zie ik daar het kopje “vliegtickets”…aanklikken dus. De geijkte annuleringsreisjes Barcelona en Berlijn worden volop aangeboden maar ergens onderaan staat toch echt een waardebon van United Airlines, waarde $ 1600. Snel onderhandelt en voor 450 euro staat ie op mijn naam. En zo boek ik via www.unitedairlines.com 2 vliegtickets Amsterdam – Chicago voor het enorme bedrag van 225 euro per persoon. 2 maanden later landden we veilig op O’Hare International Airport in Chicago. De vlucht was lang maar de stoelen en tv prima, over het eten schrijven we maar niets. Onze auto stond klaar bij Hertz waar een shuttlebus ons binnen 10 minuten rijden afzette. Uiteraard volgden nu de standaard vragen of we een upgrade van de auto willen, extra verzekeringen enz enz. We zijn nederlanders en alles wat extra geld kost doen we niet, wanneer snappen ze dat nu eens.
Enfin, 30 minuten later rijden we in onze bijna splinternieuwe chevrolet family richting downtown. Mooie is hier dat er tussen de snelweg een metro rijdt en terwijl iedereen in de spits in de kilometerslange file staat tuft dat ding lekker door. Maar goed die keus hadden wij niet want we moeten ook nog door naar Indianapolis, zo’n 3 uur rijden ten zuiden van Chicago.
Had ik trouwens al verteld dat het op dit moment -20 graden buiten is ! Echt niet normaal. Lake Michigan is zelfs het eerste gedeelte bevroren en dat meer is onderhand net zo groot als heel Nederland.
Zaterdag 25 december, Indiana Pacers vs Detroit Pistons
Deze ochtend om 10 uur opgestaan en na een mini ontbijt in het hotel gaan we vandaag onze 1e NBA game zien, en wat voor een! Na die grote vechtpartij in Detroit tussen de Pacers en Pistons op 19 nov 2004, spelen deze teams weer tegen elkaar maar nu dus in Indianapolis, in de thuis haven van de Pacers genaamd “Conseco Fieldhouse”. We zijn ruim op tijd aanwezig want de eerst 18.000 mensen krijgen een Pacers muts gesponsord door de plaatselijke Chevrolet dealer.
Bovendien wordt deze wedstrijd ook nog eens live uitgezonden in heel de USA en daarom is het ook nog een tot aan de laatste stoel uitverkocht. We lopen we ff een rondje stadion en stuitten we op een indrukwekkende fotomuur met alle basketbal grootheden uit het verleden to aan heden.
De zaal gaat ander half uur van te voren open en zo kunnen we lekker tot aan de vloer komen want daar staan alle spelers “warm” te schieten. We kunnen de spelers echt tot op 1 meter naderen en mooie en leuke foto’s maken. Gelukkig nemen de spelers alle tijd om handtekeningen uit te delen, dat is bij die verwende voetballertjes in Nederland wel anders.
Jermaine O’Neill mag deze wedstrijd weer meespelen want zijn schorsing is teruggedraaid van 25 naar 10 wedstrijden. Stephan Jackson (30 wedstrijden) en Ron Artest (hele seizoen) zijn helaas nog niet van de partij. Schorsing in de NBA betekent trouwens ook geen salaris!
De wedstrijd is helaas niet echt spannend. Detoit Pistons staat de hele wedtsrijd voor en wint uiteindelijk verdiend met 93-98. Er is geen ruzie en eigenlijk is het een saaie pot. waarschijnlijk zijn de spelers zo lief voor elkaar omdat er een hele horde agenten op de been is om alles in de gaten te houden.
Zondag 26 december, Indianapolis Colts vs San Diego Chargers (American Football dus).
Vandaag gaan we naar een belangrijke American Football game kijken. De San Diego Chargers komen op bezoek bij de Colt waar sterspeler Peyton Manning de baas is. We komen 2 uur voor aanvang aan bij het stadion en alle parkeerplaatsen zijn al vol. We zie n een enorme Pick-Up truck waar 10 stoeltjes uitkomen! gevolgd door 3 BBQ en een enrome breedbeeld TV. Dit is echt Amerikaans en het heet TAILGATE, zoek maar via google wat het precies inhoud.
Helaas hebben de mensen van de Pick-Up truck geen kaartjes maar ze willen er wel bij zijn, fantastisch. we hebben gelukkig wel tickets voor $50,- per stuk maar daarvoor zitten we dan wel op de 25 yard line, mooie plekken dus.
Ondanks dat het buiten nog steeds -15 graden is komen veel fans en t-shirtjes naar het stadion, later begrijp ik waarom. Het is binnen niet te harden en bloedheet, onze jassen zijn dan ook snel uit. Beide teams staan bovenaan in hun eigen poule en de winnaar wordt 3e in de totale rangschikking en dat betekent thuisvoordeel tot aan de halve finale. Het wordt uiteindelijk een historische dag en wij zijn er bij ! De eerset 3 kwarten is het een slecht en saaie wedstrijd. San Diego is op alle fronten beter maar kunnen qua score niet echt afstand nemen.
Veel toeschouwers gaan halverwege het 4e kwart al naar huis en noemen de rest van het publiek losers omdat we nog blijven zitten. Met nog 2.30 min op de klok en een 26-34 achterstannd voor de Colts gooit Peyton Manning zijn 49ste touchdown van het seizoen. Het record staat al 20 jaar op 48 in een seizoen, history dus! Of zoals CNN schreef:
“Some of the Colts’ most memorable games in the last four seasons have been against the Chargers. In 2004, the Colts beat San Diego in overtime, 37-34, in the RCA Dome in late December, a game in which Colts quarterback Peyton Manning broke Dan Marino’s record for touchdown passes in a single season”.
Deze touchdown levert 6 punten op en brengt de stand op 32-34, nog steeds in het voordeel van San Diego. na elke touchdown krijgt dezelfde ploeg nog een poging om een extra punt te scoren door de bal tussen de palen te schieten. Ze kunne er echter ook voor kiezen om nog een keer een touchdown te scoren en zo 2 punten te krijgen. Dit laatste lukt en het publiek gaat uit zijn dak. 31-31 betekent verlenging. De Colts winnen het muntje opgooien en krijgen bal uit, wie het eerst scoort wint! De Collts scoren tenslotte direct een fieldgoal en winnen zo met 37-34. Op TV wordt alles wel 100x herhaald! Maar dit alles stelt helaas niets meer voor als we zien wat er allemaal in Azie is gebeurd en hoeveel doden daar vallen. Er is geen zender in the USA, en dat zijn er tientallen meer dan bij ons, die niets uitzenden over de Tsunami.
’s Avonds nog ff eten bij de Pizzahut. Hier hebben ze echt de allerlekkerste pizza’s en voor nog geen $14,- eten wij ons helemaal vol incl. onbeperkt Pespi Cola, want dan wel weer jammer is want er gaat niets boven Coca Cola.
Maandag 27 december, Indiana Pacers vs New Orleans Hornets.
Vandaag gaan we een bezoek brengen aan de Indy 500. We praten hier natuurlijk over autosport en over de Nederlander Arie Luyendijk die deze race al 2x op zijn naam schreef. De hoofdprijs bedraagt $1.000.000,- maar wat veel belangrijker is voor de rijders, is eeuwige roem. Het circuit is in de vorm van een ovaal en is maar liefst 4km lang. We bezoeken nog een het automuseum en maken een ritje over het parcours met een gids.
Om 19.00 uur gaan we weer naar de Pacers kijken en deze keer spelen ze tegen de New Orleans Hornets (gave naam). Helaas geen fantastische ploeg want ze staan bijna onderaan, maar dat komt ook door de vele geblesseerde spelers. Lee Nailonm (wie?) speelt een geweldige wedstrijd voor de Hornets en scoort maar liefst 36 punten. Helaas voor hem winnen de Pacers toch omdat daar iedereen mee scoort, Uitslag 92-86.
Dinsdag 28 december, Chicago Bulls vs New Jersey Nets.
Deze morgen rijden we weer terug naar Chicago. Na 20 kilometer rijden komen we langs het plaatsje Zionsville. Niets bijzonders natuurlijk maar vorige week zaterdag stond er toevallig een heel artikel in het Algemeen Dagblad over Rik Smits, die 2.20 meter, ex-top basketballer van de Pacers die zijn dagen tegenwoordig verslijt met het sleutelen en berijden van crossmotors. De rare naam Zionsville had ik toevallig onthouden en nu stond ie zomaar op de borden vd snelweg. Maar waar woont ie precies? Gelukkig is dit dorpje net zo groot als Bennekom en kent iedereen elkaar. De plaatselijke supermarkt moet uitkomst bieden. Goede gok want Rik Smits doet hier altijd zijn boodschappen. Een vreindelijk kassa vrouw (en dan niet zo’n chagerijnig wijf van de Nederlandse AH of C1000) schrijft het adres op en tekent op een kladje gelijk een plattegrondje, na 5 minuten zijn we er. Een enorm huis met een paar auto’s voor de deur en een groot lap grond, beetje huis van de serie Dallas uit de jaren ’80. Terwijl we een paar foto’s nemen missen we hem net als hij zijn oprit afrijdt, helaas hebben we hem niet kunnen spreken.
We besluiten door te rijden naar Chicago en toen begon de ellende. Zagen we op de heenweg honderden hotels, ze zijn helaas allemaal verdwenen. Dan maar eerst naar de wedstrijd. Deze avond komen de New Jersey Nets op bezoek met de beste dunker aller tijden, Vince Carter. Maar eerst een rondje stadion want hier heeft de beste basketballer aller tijden zijn roots liggen, niemand minder dan Michael Jordan.
Buiten staat een prachtig standbeeld van hem. Hij speelde hier van 1984-1998 en haalde maar liefst 6 kampioenschappen binnen. Maar goed, buiten is het stervenskoud dus hup naar binnen. Over de wedstrijd niet veel bijzonders. new Jersey staat bijna de hele wedstrijd een punt of 5 voor maar door stom verdedigen geven ze het nog bijna uit handen. De laatste 2 minuten zien we alleen maar bewuste overtredingen en vrije worpen en deze “2 minutes” duren zonder te overdrijven daarom ook 25 minuten.
Na afloop is het dan eindelijk tijd om een hotel te zoeken. Het wordt 1 brok ellende en we besluiten maar gewoon naar het zuiden van Chicago te gaan want daar waren er genoeg……………..maar waar? We nemen een willekeurige afrit en zitten in “No Time” in een echte Gettowijk, en met mijn 2 meter voelde ik mij hier zelfs niet op mijn gemak. Maar er kwam hoop aan de horizon, nar 15 minuutjes eindelijk een “Days Inn”. Daar rijden we iets te snel voorbij, snel ff keren in een zijweg en op de oprit van het hotel worden we aangehouden de politie! “STEP OUT OF THE VEHICLE PLEASE”, wat zoiets betekend als “KOM ALS DE SODEMIETER UIT DIE AUTO” ! Maar hij is toch vrij aardig als ie ons roze papiertje ziet en merkt dat we best goed engels lullen. We krijgen geen bekeuring voor keren op de weg, waarschijnlijk te veel papieren rompslomp.
Wel geeft hij nog even het advies om een hotel aan de andere kant vd straat te nemen omdat het daar iets veiliger is, en zijn laatste zin stelt ons een goede nachtrust in het verschiet, “pas op dat jullie niet beroofd worden” ……………..weltrusten.
Woensdag 29 december, ijshockey Chicago Wolves vs San Antonio Rampage, 3-2.
Lekker uitgeslpaen en heerlijk ontbijtje gehad. Ondertussen natuurlijk CNN kijken om te zien hoe het in Azie is. Vandaag gaan we naar het Museum of Science and Industry. Mooi museum maar hartstikke druk, het is natuurlijk ook in the States kerstvakantie.
’s Avonds dus naar ijshockey. Geen NHL helaas maar een klasse lager en dan kom je in de AHL. We zitten recht achter de goal en kunnen alles prima aanschouwen. Het wordt een mooi, spannend potje met een perfect scoreverloop. 0-1, 1-1, 1-2, 2-2 en tenslotte 3-2 voor de thuisploeg, feest in de tent met 10.500 toeschouwers. Tijdens de eerste periode gebeurt er ook iets wat ik nog nooit heb gezien. 2 spelers beuken tegen elkaar en vliegen letterlijk door de ruit. De mensen die er vlak achter zitten krijgen duizenden stukjes glas over zich heen en durven daar na de reparatie niet meer te zitten.
Gelukkig is in Amerika dat soort dingen allemaal prima geregeld en zit er binnen 15 minuten een nieuw raam in. Die 2.30 minuut die ze nog moesten spelen in de 1e periode plakken ze gewoon bij de 2e periode erbij.
Onze laatste nacht in The Windy City. De volgende ochtend slapen we nog lekker uit. Het was een prima Best Western hotel in een slecht buurt. Huuratuo inleveren, inchecken, slijmen voor stoelen bij de nooduitgang en onderweg lekker geslapen. Prima vlucht en de volgende ochtend landden we om 09.10 uur op Schiphol.