2006, Washington & Florida.
Vrijdag 17 maart 2006
Zo, de kop is er af. Om 10.30 zou iedereen aanwezig moeten zijn op Schiphol maar uiteraard was Frank weer eens te laat. Daardoor moesten we wachten met inchecken en waren de plaatsen bij de nooduitgang natuurlijk al weg. Helaas, maar met 2 meter lengte valt het natuurlijk reuze mee om op een gewone stoel te zitten, ahum. Lekker met je voeten in het gangpad en om de 5 minuten zo’n karretje met eten tegen je voeten, geweldig gewoon.
Maar met 7 videokanalen viel de reis toch reuze mee en we waren 7 uur later al in Washington. “Snel” de huurauto’s ophalen dachten we effe maar uiteraard werd ons weer een duurdere auto aangesmeerd en zo reden we een uurtje later met 2 enorme Chryslers voor 6 personen richting Washington DC. Alle bekende bezienswaardigheden kwamen we tegen maar het belangrijkste was om zo snel mogelijk onze jeugdherberg te vinden omdat de eerste wedstrijd om 19.00 uur al begon. Aangekomen bij het MCI center, werden de tickets opgehaald bij de `Will Call` een loket voor buitenlandse bestellingen. Uiteraard konden ze de naam van Nieuwenhuijsen weer niet vinden en lagen de kaartjes weer niet klaar.
Voor de wedstrijd deze avond Washington Wizards vs Dallas Mavericks lagen 20 kaarten klaar terwijl we er maar 10 nodig hadden. Domme amerikanen ! Maar goed, we waren net op tijd voor het volkslied die prima werd gezongen door iemand afkomstig van “Ameland” ! De kenners weten wel wat ik bedoel. Helaas was de wedstrijd niet echt spannend en Dallas won dan ook verdiend met 94-104. Uitblinkers waren de duitser Dirk Nowitzki en Jason Terry. Na afloop nog effe foto’s maken en ik miste op een haar na het shirt van een speler van Washington die hij in het publiek gooide, jammer, die was geld waard geweest haha.
Zaterdag 18 maart 2006
Na een korte nacht in heerlijke stapelbedjes gingen we ontbijten bij het welbekende “Starbucks. Amerikanen ontbijten natuurlijk niet hetzelfde als Nederlanders maar eten ’s ochtends dingen als donuts, muffins en andere koeksoorten. Voor mijn geen probleem maar er zijn natuurlijk altijd van die zeikerds bij zoals Frank en Cees die liever een boterhammetje met kaas of hagelslag hebben. Maar goed, in Amerika kan je de hele dag door overal eten dus we hebben niets te klagen. Na het ontbijt in de auto’s gestapt en naar Arlington Cemetery gereden. Hier liggen alle oorlogsveteranen begraven op een militaire begraafplaats van ruim 150 vierkante kilometer.
We zien het graf van JFK (Kennedy dus) en de wisseling van de wacht is goed georganiseerd maar gaat helaas iets te traag waardoor het toch een beetje saai wordt.
Op de terugweg nog het Watergatecomplex en het Pentagon gezien, wat een enorme gebouwen zeg! We rijden door en parkeren onze auto’s bij de jeugdherberg en wandelen lekker naar het MCI center voor een basketbalshow van de Harlem Globetrotters. We zitten lekker dichtbij dus kunnen alles goed zien. De dunks vliegen je om de oren en de een is nog mooier dan de ander. Het publiek vindt het allemaal schitterend en wordt ook helemaal bij de show betrokken. Vooral kinderen hebben de dag van hun leven.
Maar toch is het echt op z’n Amerikaans en is het toch een beetje te commercieel. Maar absoluut een aanrader om een keer mee te maken. Na 2,5 uur staan we weer buiten en is er tijd voor een beetje cultuur. Het stadion wordt nu omgebouwd tot ijshockeytempel want om 19.00 uur wacht de volgende wedstrijd voor ons. In de tussentijd gaan we lekker wandelen en we eindigen zelfs in een museum, het moet niet gekker worden! Maar eerlijk is eerlijk, het valt niet tegen en we zien mooie dingen en zelfs een van de grootste diamanten ter wereld. Als we Gerald het museum hebben uit moeten slaan, doen we buiten een fotosessie voor het Capitool en lopen langzaam naar het stadion voor de ijshockeywedstrijd. Overal zitten de restaurants vol, maar we vinden een plekje in een Spaanse tapasbar, die gerund wordt door een vrouw uit Vlaardingen. Daarna snel nog een McFlurry halen en vijf minuten voor het volkslied zitten we op onze plekken.
De Caps komen snel op voorsprong, maar de Panthers trekken de stand snel gelijk en nemen zelfs een voorsprong. In het laatste kwart komen de Caps op gelijke hoogte, 3-3, en als er in de verlenging ook niet gescoord wordt, moeten shootouts de beslissing brengen. Deze wordt met 1-2 gewonnen door de Panthers en het vrij stille publiek van de Caps druipt rustig af.
De Hagenezen, op Dennis na, zijn kwijt en moeten nu het bezoek aan Hooters missen. Hooters, de tent waar je betaalt voor het vlees, maar niet het vlees dat je op het bord krijgt. De ene na de andere welgevormde tiet en derrière waggelen voorbij en wij hebben het geluk dat we geholpen worden door Morgan, een lekkere negerin met een volle E-cup. Uiteraard is het voedsel niet te kanen en zijn de alcoholische drankjes premium light.
Rond 11 uur bereiken we onze luxe stapelbedden. Frank moet en zal de airco met papier afplakken, maar het is zoeken naar plakband. Cees zou tien-seconden-lijm bij zich hebben, maar heeft deze in Nederland laten liggen. Overigens ligt Cees samen in bed met een Thaise chica van 22 jaar, die naar eigen zeggen om 11 uur al volledig uitgeput in bed ligt. Jan is de verlosser van het airco-probleem, want diep uit zijn tas komt een verkleurd rolletje tape van voor de WO II tevoorschijn. Het gevolg is een heerlijke nacht zonder tussentijds wakker worden en stijve nek. Als techneut Wanja de volgende morgen ontdekt dat met één druk op de knop de airco uitgeschakeld kan worden, wordt iedereen om half 8 wakker.
Zondag 19 maart 2006
Deze dag wederom vroeg opgestaan. Om 8 uur zat iedereen alweer aan het ontbijt. Jan, Frank en Gerald in een 5 sterren restaurant en de rest bij Starbucks, maar ja, sommige hebben het niet zo breed he ! Het verschil tussen arm en rijk was al heel groot in de States maar dat wordt hier nogmaals benadrukt ! Maar ja, 18 dollar is natuurlijk geen geld voor een ontbijtje.
Vandaag gaan we een sightseeing tour maken met de auto. Via diversen omwegen, benzine kost toch niets, komen uiteindelijk aan bij Jefferson en Lincoln Memorial(foto). Gelukkig is alles vlak bij elkaar en dus mooi op loopafstand. We zien hier verder het Vietnam en Korea Memorial en het Washington Monument, een grote toren van een paar honderd jaar oud.
Na een paar lekker wandelingen komen we tenslotte bij het Witte Huis. Echt alles is beveiligd en het is bijna onmogelijk om hier een bommetje te plaatsen, haha. Hierna effe eten in een oud postkantoor dat is omgebouwd tot uitgaansgelegenheid. Het eten is simpel maar goed en niet duur.
Gelijk door naar de wedstrijd Washington Wizards tegen de Chicago Bulls. Zij zijn deze middag op bezoek en bovendien is het ook nog eens kids day. De eerste 8000 toeschouwers krijgen een baseballcap van de Washington Wizards. Wij hebben er natuurlijk ook allemaal een, wat dat betreft zijn we net kleine kinderen.Helaas is de wedstrijd niet echt spannend. Het lijkt wel of de Bulls deze middag niet veel zin hebben en ze worden daarom ook compleet weggespeeld. Het verschil loopt zelfs op tot 26 punten. De einduitslag van 113 tegen 104 doet veel spanning vermoeden maar is het absoluut niet. De Wizards hebben zelfs 4 mensen die meer dan 20 punten scoren en dat uniek in de basketballsport.
´s Avonds naar de wijk Georgetown gereden om daar lekker te eten en te zuipen. Helaas gaat `het licht` alweer vroeg uit voor sommige mensen en om 23 uur liggen de meeste plat. De echte bikkels klaverjassen nog tot een uur of 2 ´s nachts. Tis natuurlijk duidelijk wie er won…..
Maandag 20 maart 2006
Vandaag lekker uitgeslapen (9 uur ahum) ! Om 10 uur gaan de outlet stores open op een half uurtje rijden van Washington DC. Een soort Beverwijk dus maar dan met veeeeeel lagere prijzen en 100% zekere A-merken. Zo kocht ik zelf een paar Timberland schoenen voor maar $26,- en een paar zwarte Reebok zaalschoenen met oppompsysteem voor maar $52,- Maar de echte “topscoorder” was Chris v B. die voor maar liefs $700,- bijna in z’n eentje een hele winkel leeg kocht, gevolgd door Patrice de V. die een goede 2e werd met $600,- Je kan wel zien waar het geld zit………in Den Haag dus !
’s Avonds om 19 uur naar de ijshockey wedstrijd geweest Washington Capitals vs Montreal Canadians. Washington is een van de vele clubs die erg last heeft gehad van de staking in het ijshockey in 2005. Trubunes zitten maar half vol, de beste 4 spelers hebben ze moeten verkopen wegens geldgebrek en bovendien staan ze daardoor ook nog eens bijna onderaan.
Die stand op de ranglijst die klopt wel. De Canadezen denderen over de hoofdstedelingen heen met een duidelijke overwinning, Capitals 1 en Canadians 4. Opvallend was dat de 2e, 3e en 4e goals van Montreal binnen 2 minuten vielen. Verder weinig gedaan vandaag. De echte alcohollisten zijn nog effe de kroeg ingegaan en de watjes lagen vroeg op bed.
Dinsdag 21 maart 2006
Vandaag staat een vrije dag op het programma. De meesten gaan een museum bezoeken, een paar shoppen en met z’n 3en gaan we met de metro naar de Washington Zoo. Na het ontbijt ontwikkelt zich een echtelijke ruzie tussen Gerald en Wanja. Wanja claimt haar met chronische moeheid kampende loverboy en dwingt hem mee te gaan naar de musea. Gerald zelf wil naar de Zoo om te zien hoeveel de luiaarden op een dag uitvoeren. Uiteindelijk kiest Gerald eieren voor z’n geld in de hoop dat hij genoeg krediet opbouwt om de rest van de vakantie wél zijn eigen dingen te kunnen doen.
Dus wordt het een dagje Air and Space Museum en American History Industry voor zes man en de National Zoo voor de andere vier (Dennis alias Sjak, Frank, Cees en Ei). De Zoo is een schitterende dierentuin die bovendien gratis is. Je kan er aan alle kanten inlopen en de hele dag zie je mensen joggen. De Zoo is een van de weinige diergaarden met reuzenpanda’s en een Komodo varaan. Verder is het opvallend rustig, wellicht doordat het halverwege de middag begint te sneeuwen. Na drie uur in de dierentuin zoeken Dennis en Frank hun heerlijke bedje op, waardoor de jaloezie van Gerald nog verder toeneemt.
Om een uur of twee vertrekken Patrice en Ei met de huurauto’s naar Dulles Airport om daar nog 5 mensen op te halen die een paar dagen later komen. Na wederom een prima vlucht landden Mark, Chris vD, Chris T, Linda en Daniëlle drie kwartier te vroeg. Zo krijgen zij nog een sightseeing langs alle bezienswaardigheden, zodat Patrice zijn 88e en 89e foto van het Witte Huis kan maken.
De wedstrijd tussen de Wizards en de Nets gaat gelijk op, totdat New Jersey in het derde kwart eenmaal aanzet en het beslissende gat slaat.
De nieuwkomers laten zich niet kennen en gaan gewoon mee de kroeg in. In verschillende groepjes wordt de bar verlaten en maakt iedereen zich op voor nog zo’n overheerlijk nachtje in de dito stapelbedden.
Woensdag 22 maart 2006
Vandaag vroeg opgestaan om te vertrekken van Washington DC naar Orlando. Dat betekend van 5 graden naar 25 graden op 2 uur vliegafstand. Geweldig land is Amerika toch ! Omdat de groep ondertussen is vergroot naar 15 personen moeten er helaas een aantal met de metro naar de luchthaven. Maar dat mag de pret niet drukken want ondergronds is er natuurlijk enorm veel te zien…….. Als tenslotte het laatste metrostation ook nog eens 10 km eindigt voor de luchthaven weet je wel hoe de gezichten staan bij sommige. Een shuttlebusje later is uiteindelijk iedereen ruim op tijd ingecheckt. Hoop gezeur om niets dus. In Orlando kunnen gelijk de korte broeken aan want de zon schijnt volop. Na het ophalen van de huurauto’s rijden we langzaam naar ons hotel. Inchecken, eten en zwemmen zijn de drie belangrijkste items deze middag.
Om 18 uur vertrekken we downtown om daar naar Orlando Magic-New York Knicks te kijken. We hebben uitstekende plaatsen op de onderste ring net achter de basket. Hier hebben ze pas echt “lekkere” cheerleaders. De sfeer is al een stuk beter dan nij de wedstrijden in Washington waar toch voornamelijk kantoorpersoneel zit als toeschouwer. En hier zijn de cheerleaders vele malen beter !
Na afloop van de wedstrijd mogen we nog op de foto midden op de speelvloer met 2 cheerleaders. Frank kan zijn handen weer niet thuishouden en binnen 2 seconden heeft ie er al een in zijn handen, ze is echt lekker ! Het was een gave basketbalavond en de thuisploeg won met ruime cijfers, New York staat terecht onderaan !
Donderdag 23 maart 2006
Vandaag lekker vroeg opgestaan en om half acht vertrokken naar Tampa. We gaan naar Busch Gardens, een grote dierentuin met 8banen pretpark. Om 9.45 uur hebben we de eerste 2 ritjes al achter de rug in een schitterende houten rollercoaster. Gevolgd door de achtbaan “sheikra” die loodrecht naar beneden gaat en dan 60 meter diep. Het ziet er eng uit maar valt achteraf mee.
Daarna een achtbaan waar je met z’n vieren naast elkaar zit en maar liefst 7 keer over de kop gaat. Gelukkig doen we ook aan gezelligheid en dat betekend met z’n allen in de waterboten. Met z’n twaalven in zo’n ding en er komt er niet een droog uit, dat zegt genoeg! Gelijk effe droogwaaien in een achtbaan waar je onder hangt en ook maar liefst 7x de bodem ziet.
Om 17 uur is het welletjes en haasten wij ons naar het hotel om in te checken. Natuurlijk gaat dat weer niet soepel maar een half uur later zitten we toch in de auto op weg naar het St. Petes Forum, de thuishaven van Tampa Bay Lightning. Zij zijn de kampioen van 2004 en draaien ook nu weer volop mee. De wedstrijd is spannend, het publiek dol enthousiast en wij door het dolle heen. 3-3 betekend verlengen in Amerika en 37 seconden later wint de thuisploeg dmv een golden goal. Daarna lekker zuipen, poolen en ijshockey spelen in het plaatselijke hardrockcafé en onze avond en dag kon niet meer stuk. Mark maakte nog effe een date met een lekkere blondine en zaterdag zien we haar weer. Om 1 uur naar bed.
Tis mooi geweest…………….
Vrijdag 24 maart 2006
Deze ochtend wordt iedereen gematst want we kunnen uitslapen tot 9.00 uur, haha. Via wat omwegen zijn we een paar uur later in de Everglades en zien we de eerste aligators. GEEN krokodillen dus! Via een lekker stofweggetje van 17 mile zitten we een uurtje later in een airboot en vliegen we over de moerassen op zoek naar mooie natuur, aligators dus! Wat maakt die boot een tering herrie zeg ! Vandaar dat we die watjes in moesten doen. Deze boot kwam ons voorbij racen….
Om 17 uur zijn we bij het stadion van de Miami Heat. We kopen nog snel 2 staanplaatsen en zo gaat helft van de groep naar basketbal kijken (we hadden al 6 kaartjes) en de andere helft naar ijshockey bij de Florida Panthers die deze avond tegen de New York Rangers spelen.
Ei zit in zijn Rangers trui en komt 0-1 voor. Maar is niet de enige want het halve stadion juicht terwijl New York dus uit speelt ! Een periode later is het 2-1 voor Florida en trekt Linda de trui maar aan want het is te koud (en dat was te zien). 2-2 betekend weer een verlenging maar daarin wordt niet gescoord. Shootouts dus maar weer. Het poubliek gaat uit zijn dak wanneer sterspeler Jagr van New York mist en daarna Florida de winnende scoort. Feest in de tent met 20.000 mensen, gaaf. Vroeg naar bed morgen wordt weer een lange dag.
Zaterdag 25 maart 2006
Zo, weer een nacht voorbij. Na wat vergaderen kunnen we eindelijk vertrekken naar Orlando om daar in het Disney stadion te gaan kijken naar Honkbal. De Atlanta Braves hebben daar hun intrek genomen tijdens de voorbereiding. Deze middag komen de Cleveland Indians op bezoek. Honkbal is saai, was saai en blijft ook na deze middag saai. Zeker omdat allebei de ploegen eigenlijk uitspelen en er geen 60.000 toeschouwers op de tribune zitten. Hier zijn natuurlijk alleen maar neutrale toeschouwers en heeeel veeeel ouders met kinderen, en lekkere wijven natuurlijk! Cleveland wint zoals verwacht met 2 tegen 4.
We zien geen homeruns maar wel de Nederlander Jones, dat verwende ventje die niet voor het Nederlandse team wilde spelen. Na afloop snel weer in de auto om nog 45 minuten te outlet shoppen en daarna gelijk door naar Tampa waar de New York Rangers op bezoek komen bij de Tampa Bay Lightning.
Vorige gave pot gezien van Tampa en we hopen dat het net zo gaat als toen, winnen in overtime. We worden op onze wenken bediend want het wordt nog veel mooier deze avond. New York scoort als snel 2x en toch wordt er veel gejuicht want de Rangers hebben fans in het hele land en dus ook in dit stadion. Lang duurt het echter niet want Lightning scoort nog voor aanvang van de 3e periode 2x wat dus gelijk betekend. Als ze dan ook nog eens beide een keer scoren in de laatste periode betekend dat voor de 4e keer deze vakantie verlenging. Hierin scoren beide ploegen niet dus de shootouts, ander woord voor penaltie´s, moeten de beslissing brengen.
Jagr, de sterspeler van de NHL mist gelijk de eerste en Tampa wint uiteindelijk, het feest kan beginnen. Na afloop natuurlijk weer de kroeg in. Mark had nog een afspraakje van de vorige keer. Die vriendin zou ook nog een stel vriendinnen meenemen maar kwam uiteindelijk met haar vader, errug leuk! Maar nog genoeg vrouwen om mee op de foto te gaan. Om een uur of 1 waren we het wel zat en kon de terugreis naar Orlando beginnen.
Om 3 uur sliep iedereen, weltrusten.
Zondag 26 maart 2006
8 uur weer wakker. De eerste zijn alweer vertrokken naar Kennedy Space Center. De rest slaapt iets langer. Nog 7 gaan er een uur later naar Seaworld, 2 naar Universal studios en de laatste 2 gaan golfen vandaag. Tenminste, dat is de bedoeling. Golfbanen zat in Florida. Maar niet op deze zondag. We zien er wel 6 maar allemaal volgeboekt en er rijden wel tientallen karretjes op de banen. Klote dus ! Omdat het al wat later is besluiten we om nog maar een keer onze tijd te verspillen in de diversen outletshops. Een paar schoenen, bloesjes en sokken later staan we weer buiten en kunnen we vertrekken naar de thuishaven van Orlando Magic.
Het TD waterhouse center heet deze enorme basketbaltempel en er kunnen maar liefst 19.000 toeschouwers zitten. Als 75% er is is het veel, deze avond is lang niet uitverkocht helaas. Van buiten ziet het stadion er een beetje saai uit maar van binnen super mooi.
Wedstrijd is ook niet echt denderend en Orlando wint dan ook gemakkelijk met 108-101 van de Atalanta Hawks. Na afloop effe lekker discussiëren wie er in welke auto gaat zitten. Uiteindelijk offert Richard zich maar op, bedankt nog. 4 uur later liggen we in een bed in Miami. Morgen wordt weer een lange dag met ATP tennis en Basketbal Miami Heat ontvangt aartsrivaal Indiana Pacers. We boffen maar weer dat we daar bij kunnen zijn
Maandag 27 maart 2006
01.55 uur, AM welteverstaan. Inderdaad, de oplettende lezer realiseert zich dat dit midden in de nacht is. We zijn op weg van Miami naar Orlando om over twaalf uur naar Chicago te vliegen. Drie auto’s zijn rechtstreeks naar het hotel gereden, maar uiteraard was Frank weer iets vergeten: de geleende trui van Cees dit keer. Maar wat bleek: die luie hotelmanager kon niet bij de ruimte met gevonde voorwerpen. Pas vanaf de volgende morgen kan er gebeld worden, dus ziet het er naar uit dat onze groepsoudste kan fluiten naar zijn fraaie Arrows-trui. Frank zoekt nog naar een passende vergoeding en heeft nog een autorit van minimaal drie uur voor de boeg om hierover na te denken. Op de achterbank leest Daniëlle mee en wordt de binnenkant van Linda’s ogen steeds interessanter voor ons blondje, van wie niet alles opgeschreven mag worden, omdat Mama Wisgerhof deze site ook leest.
Maar goed, maandag stond in het teken van Key Biscane. Of de Nasdaq 100 zoals ‘het vijfde Grand Slam’ nu officieel luidt. Tennis dus, en wel een heren- en damestoernooi. En dat betekent dus niet alleen snoeiharde aces en krachtige groundstrokes, maar ook luid gekreun, schitterende benen en lange blonde staarten van die welgevormde Russische enclave. Sharapova won in drie sets van die eveneens apetijtelijke Kirilenko en Golovin (foto) won verrassend eenvoudig van Dementieva. Mauresmo hebben we uiteraard links laten liggen, want bouwvakkers zie je in Nederland ook. Opvallend was dat Gerald het meeste onder de indruk was van Martina Navratilova, die samen met de voorheen nog aantrekkelijke Anke Huber een dubbel vormde (en won).
De anderen van de groep liepen over het immens grote park en zagen naast eerder genoemde namen ook toppers als Andy Roddick en James Blake spelen. Op de bijbanen trainden bijvoorbeeld Roger Federer en Tommy Haas, van wie Frank (gehuld in zijn door de groep uitgekotste Duitse Mannschaft-shirt van Schweinsteiger) de handdoek wist te bemachtigen. Ook raakten een aantal van ons in gesprek met Manon Bollegraf, die alle tijd had om een praatje met ons te maken, terwijl haar pupil Marrit Boonstra (17 jaar en rond de 600e plaats op de WTA-ranglijst) een wedstrijd speelde tegen een Amerikaans talentje.
Toch was de mooiste actie van de dag voor Ei. In een kooi kon je laten meten hoe hard je serveerde. Frank en Ei deden ook een poging. Onze hopman presteerde het om de bal niet in de kooi, maar er over te serveren. Tot hilariteit van zo’n dertig man publiek, dat Ei op een lachsalvo trakteerde, maar haalde nog wel 72 m/p/h getal waar Frank alleen maar van kon dromen met z’n 20 m/p/h, maar ja dan moet je ook maar met de bespanning slaan en niet met de houten rand !
Verbrand en al verlieten we Key Biscane rond half zes om te vertrekken naar de wedstrijd tussen Miami Heat en de Indiana Pacers. We kwamen tegelijkertijd aan met de dames, die samen met Eus en Cees een dagje op het strand hadden doorgebracht en net zo verknetterd waren als de tennisliefhebbers. Wedstrijden tussen Miami en Indiana zijn altijd beladen en dat was vanavond niet anders. Wat een wedstrijd… In totaal zeven technische fouten, nogal bijzonder voor een NBA-wedstrijd. Na twintig minuten gingen Jermaine O’Neal (Indiana) en Udonis Haslem (Miami) met elkaar op de vuist. Iedereen ertussen, één grote chaos. Beide spelers een technische fout, maar toen Indiana ook nog eens de bal kreeg vanwege een aanvallende fout van Haslem barstte bij hem de bon en kregen de scheidsrechters de volle laag. Goed voor een tweede technische fout met als gevolg dat Haslem het vervolg van de wedstrijd vanuit de kleedkamers mocht bekijken. Woedend gooide hij zijn shirt op het veld en het uitverkochte stadion was des duivels. 22.000 Amerikanen zongen massaal ‘Ref, you suck’, nogal grof voor het doorgaans zo preutse volkje. Voor ons Nederlanders inmiddels doodnormaal, want zelfs als een klein jongetje er niet in slaagt om in een time-out een vrije worp weet te benutten wordt het vanuit ons kamp toegeroepen “you suck”.
Met twaalf punten voorsprong gingen de Pacers de rust in, maar de tweede helft was weinig meer zichtbaar van de ploeg die de Heat tot frustratie dreven. Onder aanvoering van Jason Williams werd aan een inhaalrace begonnen, die eindigde in een overwinning van ongeveer tien punten verschil. Het publiek op de banken, inclusief Maria Sharapova die er ook in een strakke spijkerbroek en lief vlechtje allesbehalve slecht uitziet.
Het vervolg van de avond is inmiddels bekend. We zijn een half uur verder, Linda is zojuist wakker geworden, Danielle leest nog steeds mee en Ei zegt nog steeds op de goede weg te rijden. Laten we hem maar geloven, want zolang we niet op het gevoel van Jan afgaan, is er hoop dat we goed rijden.
Dinsdag 28 maart 2006
De laatste hele dag in de Verenigde Staten. We kunnen nog even uitslapen voor we afreizen naar het vliegveld van Orlando om daar het vliegtuig naar Chicago te nemen. Voor het eerst hebben we een paar minuten vertraging, maar de reis verloopt verder goed, alleen moeten we op het vliegveld wachten tot de busjes er zijn om ons naar het hotel te brengen. Dezelfde busjes brengen ons later ook weer terug naar het vliegveld waar we de metro richting de stad kunnen nemen. Ook nu kunnen we niet in één keer mee. We gaan dus gesplitst naar Chicago. De groep die vorig jaar Chicago heeft moeten missen gaat als eerste weg onder deskundige begeleiding van Ei. Hij brengt Richard, Patrice, Frank Chris, Chris en Chris naar Sears Tower(foto).
Het uitzicht is slechts nul tot vijf mijl, maar vijf mensen gaan toch naar boven om nog iets van deze grote stad te zien. Frank en Ei wachten beneden en vermaken zich met de bewaking. Zij krijgen twee van de overgebleven kaartjes en gaan met ons mee naar de Bulls.De groep die in het hotel moest wachten gaat later richting Downtown. Mark is met de eerste groep mee gegaan en wacht ze op bij Chicago. Daar eten ze wat in een restaurant. Verzamelen is in het United Center voor de laatste wedstrijd van de reis.
De Chicago Bulls tegen de Orlando Magic. Na een mooie show en introductie van de spelers volgt een van de mindere wedstrijden. Veel balverlies en Chicago neemt na drie kwarten een ruime voorsprong. In de laatste periode bakt de thuisploeg er helemaal niets van. Er gaat geen bal meer in en Orlando komt dichterbij, langszij en weet zelfs nog te winnen.
De wedstrijden zitten er op, maar op de laatste avond wil een groepje nog de stad in. De meesten gaan gelijk terug naar het hotel, maar Wanda, Patrice, Frank, Chris B. en Chris D. willen Chicago nog in. Eerst gaan zij naar het café waar Frank Sinatra vroeger speelde om vervolgens naar de club Level te gaan. Het was niet druk, maar het aanwezige publiek was het bekijken meer dan waard. Er was ook de hele avond bier en wodka Red Bull, waardoor het een geweldige avond werd. Om half vier gaan ze met de metro terug naar het vliegveld. Dit is een rit van drie kwartier, maar door een slapende Patrice en vooral Frank was er genoeg te beleven. Om kwart voor vijf waren ze in het hotel en na alle kamergenoten wakker gemaakt te hebben was het tijd om nog even een paar uurtjes te gaan slapen.
Woensdag 29 maart 2006
Helaas, het zit er weer op. 2 fantastische weken zijn bijna voorbij. Het minst leuke moet nu nog effe gebeuren, terug naar huis. Om 10.30 uur is iedereen aangekleed en volgestopt met bacon en eggs en kan de eerste vlucht beginnen van Chicago naar Washington. Stelt niets voor en 2 uur later zitten we al in een andere tijdszone. Snel een uurtje de tijd om te eten en de laatste dollars op te maken en om 17.30 uur plaatselijke tijd stappen we voor het laatst in een vliegtuig deze vakantie. Alles verloopt goed, Linda vindt het eten geweldig, Frank is een geworden met zijn gameboy (of was het gayboy!), Wanja leert alle “hagenezen” nog beter kennen en na een lekker kussengevechtje in het vliegtuig zet de piloot om 8.15 uur donderdagochtend het toestel veilig aan de grond. Er wordt geklapt voor de piloot. Frank en Cees beginnen en iedereen doet spontaan mee. We zijn thuis ! Al enthousiast geworden ? Ga maar vast sparen dan kan je volgende keer mee.
Groetjes van Cees, Gerald, Frank, Chris v B, Eugene, Chris T, Dennis, Chris v D, Patrice, Richard, Mark, Jan, Wanja, Danielle, Linda en Ei natuurlijk.